Jest to ostatnie nauczanie, które ma na celu zebrać pewne treści i spojrzeć w przyszłość. Podczas modlitwy w grupie lub modlitwy osobistej możesz modlić się używając darów ofiarowanych ci przez Pana Boga i prosić o dar, którego pragniesz.
Na modlitwie w grupie osoby proszące o dar mogą klęknąć lub usiąść, pozostali mogą położyć na nich ręce i prosić o ten charyzmat. Jeżeli przeżywasz seminarium sam, stań przed Bogiem, oddaj się Jemu przez ręce Dziewicy Maryi i proś w wierze o dar, którym Bóg, według ciebie, pragnie cię obdarzyć lub pomnożyć w tobie.
Dary słowa:
To dary, które są związane a jakiś sposób ze słowem.
Jednym z najpiękniejszych darów słowa jest dar Pisma Świętego, kiedy słowo Boże staje się żywe. Osoba obdarzona tym darem ma łatwość znalezienia odpowiedniego fragmentu biblijnego w każdej sytuacji. Często otworzy ona Pismo Święte na słowach, które zbudują, pocieszą, otworzą oczy, pokażą błąd (porównaj 2 Tm 3,16). Jak w przypadku każdego daru, wymagana jest ostrożność – tekst może być wykorzystany do osobistego prowadzenia w danej sytuacji.
Proroctwo. Święty Paweł zachęca nas do modlitwy o ten dar. Każdy kto myśli, że ma dar proroctwa od Pana Boga, powinien jak najszybciej rozeznać jego autentyczność. Na spotkaniu w grupie modlitewnej także lider powinien rozeznawać proroctwa. Lider może rejestrować słowa prorocze, by dostrzec, w jaki sposób Bóg prowadzi jego i wspólnotę.
Ewangelizacja. Wszyscy będący w zewnętrznej służbie Kościoła powinni modlić się o ten dar. Powinni prosić nie tylko o dar, ale także o charyzmat głoszenia Ewangelii Jezusa. Pan Bóg często wzywa ludzi świeckich do służenia słowem. Także pisarze czy dziennikarze winni prosić o ten dar. Pan Bóg udziela tego charyzmatu również „zwykłym ludziom”, by mogli go używać dyskretnie w codziennych spotkaniach z innymi ludźmi.
Słowa mądrości, zachęty, pocieszenia to kolejne Boże dary słowa, za pomocą których budujemy Ciało Chrystusa.
Języki to dar modlitwy i uwielbienia, ale przede wszystkim to dar służby. Modlitwa za innych w językach jest najskuteczniejszą formą modlitwy wstawienniczej. Jeżeli nie znamy wszystkich szczegółów problemu, za który się modlimy, możemy tylko modlić się w językach, zostawiając zrozumienie Bogu. Można tak modlić się na przykład za współpasażerów w środkach komunikacji publicznej lub za ludzi, których mijamy na ulicy, a którzy wyglądają na zmartwionych.
Śpiew w językach nad dziećmi, zwłaszcza gdy są one nieszczęśliwe czy zdenerwowane, przynosi im ukojenie. Taka modlitwa przy łóżku chorego czy umierającego, często w ciszy, w zależności od okoliczności, przynosi pokój.
Dary mocy:
To dary służenia innym poprzez przyzywanie i wykorzystywanie mocy Boga.
Uzdrowienie. Osoby pracujące w zawodach związanych ze służbą zdrowia mogą prosić, by Bóg przemienił ich dary naturalne w tej dziedzinie w charyzmaty. Wtedy będą mogli nie tylko lepiej służyć w swojej pracy, ale także głębiej wpłynąć na pacjentów nie mówiąc wcale o sprawach duchowych. Umiejętność rozeznawania poprowadzi ich w tym doświadczeniu.
Rodzice, jeżeli czują, że Pan Bóg ich tak prowadzi, mogą prosić o ten dar na wypadek, gdyby dzieci zraniły się lub chorowały.
Uwalnianie. Moc imienia Jezus przepędza wroga. Ci, którzy żyją w trudnych warunkach i środowiskach, powinni prosić o ten dar. Z daru tego należy korzystać w ciszy i prostocie. Można go użyć do ochrony siebie i dzieci. Zanim zaczniemy wypędzać złe duchy z innych ludzi, musimy wpierw prosić o wypełnienie się woli Bożej. Prostą posługę uwolnienia mogą wypełnić w ciszy pojedyncze osoby. Oficjalne egzorcyzmy może przeprowadzać tylko wyznaczony przez biskupa kapłan.
Wstawiennictwo. Wszyscy jesteśmy powołani, by wstawiać się za innych, za sytuację panującą na świecie, za władze publiczne. Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi; za królów i za wszystkich sprawujących władzę, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożnością i łagodnością (1 Tm 2,1-2). Niektórych Pan Bóg wzywa do szczególnej posługi wstawiennictwa. Zazwyczaj wskazuje grupę ludzi, za którą potrzebne jest wstawiennictwo. Inni odczuwają potrzebę modlitwy i postu za konkretną osobę lub konkretną sytuację. Ta posługa wymaga wiele siły od Pana Boga.
Zakończenie i podziękowania.Zakończmy seminarium, dziękując Jezusowi i Jego Matce, Maryi, za Ich obecność i pomoc w ciągu tych tygodni. Wszystkie łaski, jakimi obdarzył nas Jezus, przepłynęły przez ręce Maryi, a wszystkie nasze prośby dotarły przed tron Boga za Jej wstawiennictwem.
Otrzymaliśmy nowe wylanie Ducha Świętego (może jeszcze nie widzisz Jego owoców – poczekaj) i teraz mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujemy (Ga 5,25). Widzimy teraz wszystko nowymi oczyma – z perspektywy Jezusa. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy (Ap 17,28). W każdej rzeczy, okolicznościach, wydarzeniu widzimy miłującego nas Boga, działającego dla nas z miłości. Wszystko nam o Nim mówi.
„Widzę Jego krew na płatkach róży
A chwałę Jego oczu w gwiazdach”.
(Józef Plunkett 1887 – 1916)
Modlitwa końcowa.Dlatego modlimy się zawsze za was, by Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania, aby z mocą udoskonalił w was wszelkie pragnienie dobra oraz czyn płynący z wiary. Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego Jezusa Chrystusa – a wy w Nim – za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa (2 Tes 1,11-12).
